Weer aan het werk met hersenletsel

Mariandel was 54 jaar toen ze op de motor onderweg naar haar werk geschept werd door een auto. De bestuurder moest plotseling uitwijken en zag haar over het hoofd. De gevolgen: niet alleen fysieke schade in de vorm van kneuzingen, een gebroken hand en botbreuken in haar gezicht, maar ook hersenletsel.

Teamleider Intensive Care
Mariandel: “Ik werkte op dat moment als Teamleider Intensive Care. In die baan doe je verschillende dingen, zoals leidinggeven, de personeelsbezetting plannen, organiseren en coördineren; medewerkers coachen, veel samenwerken met anderen en de kwaliteit van de zorg bewaken. Het is een drukke functie met veel afwisseling.”

“Ik moest eerst genezen van de fysieke schade. Dat duurde ongeveer een half jaar. In eerste instantie wilde ik gewoon terugkeren naar de baan die ik had. Maar het bleek dat dat niet meer kon door mijn hersenletsel. Via de bedrijfsarts kwam ik bij de revalidatiearts. Daarmee ging ik een traject in. Met behulp van een ergotherapeut kreeg ik inzicht in hoe mijn lichaam en geest reageerden op activiteiten. En ik leerde opnieuw hoe ik moest plannen. Ook kreeg ik ondersteuning van maatschappelijk werk, toen bleek dat ik niet meer terug kon naar mijn eigen werk."

Arbeidsre-integratie met InteraktContour
Via haar werkgever UMC Utrecht kwam Mariandel uiteindelijk bij Arbeidsre-integratie. Hier leerde ze re-integratiecoach Jantien Nederveen kennen. Jantien begeleidde Mariandel in het zoeken naar een passende werkplek.

Andere opties
Jantien: “Toen ik Mariandel in december 2020 leerde kennen, probeerde ze nog om in haar functie als Teamleider IC terug te komen. Dit bleek echter niet meer mogelijk. Haar klachten namen toe en Mariandel begon langzaam in te zien dat dit niet goed was voor haar gezondheid. Toen zijn we naar andere opties gaan kijken.”

Mariandel: “Dat was niet altijd makkelijk. In eerste instantie denk je: ’Het is een kwestie van tijd en dan ben ik er gewoon weer.’ Maar naarmate de maanden voorbijgaan, komen het besef en inzicht dat dat dus niet meer het geval is. Ik kan nog best wel wat hoor, maar ik moet echt rekening houden met de gevolgen van mijn hersenletsel. Dus gingen Jantien en ik kijken naar wat ik nog wel kon.”

Persoonlijke aandacht
Jantien: “Arbeidsre-integratie probeert iedereen zo veel mogelijk een traject op maat aan te bieden. We kijken naar iemands persoonlijke situatie en hoeveel tijd er beschikbaar is. Je hebt als werknemer twee jaar de tijd om te re-integreren. Dit is wettelijk zo beschreven in de Wet Verbetering Poortwachter. Voor Mariandel begon dit traject met terugkeer in haar eigen functie. Toen dat niet haalbaar bleek, hebben we gekeken welke andere taken geschikt zouden kunnen zijn voor haar. Dat deden we binnen het UMC Utrecht. We keken daarbij vooral naar taken op de IC, omdat dit bekend terrein is voor haar.”

“Persoonlijke aandacht en begrip is belangrijk in een re-integratietraject. Ik vind het zelf heel belangrijk dat iemand zich veilig voelt om alles te kunnen vertellen en dat we het samen doen.”

Mariandel: “De begeleiding door Jantien vond ik erg prettig. Ze heeft verstand van zaken. Dat gaf mij vertrouwen. Haar manier van doen is open, eerlijk en rustig. Ze is duidelijk, laagdrempelig en komt op voor mijn belangen. Ze zegt het eerlijk als ik niet slim bezig ben, maar laat me ook zelf dingen ontdekken.”

Een passende werkplek
Jantien: “Mariandel had onze gesprekken en tijd nodig om tot inzichten te komen. Dat zien we veel bij mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Na het ongeluk had ze in het begin het idee dat zij al best weer veel kon doen. Helaas ontdekken mensen in de werkomgeving vaak dat dat toch tegenvalt: het schakelen, de werkdruk en de hoeveelheid uren. Dit merkte Mariandel ook. Ze ging door een proces om haar nieuwe ‘ik’ te accepteren. Door de uren te verminderen en door andere taken te gaan doen, ging het beter. Uiteindelijk is ons doel gelukt: Mariandel kon in het UMC blijven werken, op een passende werkplek.”

Mariandel doet nu administratief werk op het secretariaat van de IC-afdeling. Vier keer per week vier uur, waarvan drie dagen in het UMC Utrecht en een dag thuis. Ze heeft het daar naar haar zin: “Ik ben blij met mijn werkervaringsplek en mijn collega’s op het secretariaat. En doordat ik het jargon van de afdeling IC ken, kan ik iets extra’s bijdragen met mijn kennis. Zo sta ik regelmatig mensen te woord en help ik om zaken op orde te brengen. Ook ken ik veel collega’s. Ik ben trots dat ik heb volgehouden om weer aan de slag te gaan.”

Altijd stapjes van vooruitgang 
Op de vraag of ze tips heeft voor anderen die na hersenletsel weer willen gaan werken, zegt Mariandel: “Leg aan je omgeving en werkgever uit wat er aan de hand is, eventueel met de hulp van een deskundige. Vertel dat je hersenletsel hebt en wat de gevolgen zijn, want aan de buitenkant hoef je er niets van te zien. Kijk of je ondersteuning kunt krijgen van een coach met verstand van zaken. En probeer om je hersenletsel niet je leven te laten beheersen, hoe moeilijk ook. Blijf leuke dingen doen. Besteed ook niet al je energie aan je werk; zorg dat je energie overhoudt voor familie en vrienden. Dat kan dus door ander werk te gaan doen.”

Jantien: “Helemaal mee eens. En nog een tip van mij: zoek lotgenoten via forums of bijvoorbeeld via InteraktContour. Het is prettig om met anderen te praten die zoiets al meegemaakt hebben, omdat je meestal tegen dezelfde dingen aanloopt. Herkenning helpt dan. En belangrijk; de stapjes van vooruitgang kunnen heel klein zijn, maar ze zijn er bijna altijd!”